موم ارتودنسی معمولا به عنوان موم دندان یا واکس ارتودنسی شناخته می‌شود.
این موم معمولا برای افرادی که اخیرا درمان ارتودنسی ثابت را شروع کرده‌اند و اغلب مقداری ناراحتی در قسمت داخلی گونه و زبان دارند به کار می رود. گاهی اوقات سیم‌ها جابجا می‌شوند یا ممکن است قلاب‌ها بافت داخل دهان را آزرده نمایند که منجر به ایجاد زخم یا تاول شود.
این شرایط ، غذا خوردن و صحبت کردن فرد را دشوار می‌کند.
موم های ارتودنسی با ایجاد یک مانع بین براکت (نگین) ارتودنسی و بافت نرم دهان، باعث بهبود زخم‌ها و بریدگی‌ها شده و مانع ایجاد زخم‌های جدید می شود.
با گذشت زمان، بافت داخل دهان با دستگاه ارتودنسی تطابق یافته و دیگر نیازی به استفاده از موم نیست.
به طور کلی موم های ارتودنسی توسط متخصص ارتودنسی در جلسه اول و هنگام نصب براکت‌ها ارائه می‌شود.
بیمار می تواند همیشه موم را همراه خود داشته باشد و در موقع لزوم از آن استفاده نماید.
منبع: انجمن ارتودنتیست‌های ایران
