[row padding=”0px 10px 0px 10px”] [col span__sm=”12″]
نگهدارنده های ثابت ارتودنسی یکی از انواع نگهدارنده های ارتودنسی هستند.
این وسایل پس از برداشتن دستگاه ارتودنسی ثابت برای حفظ نتایج درمان به کار می روند.
معمولا دندان ها پس از برداشتن دستگاه ارتودنسی ثابت اندکی لقی و بی ثباتی دارند.
نگهدارنده های ارتودنسی این مشکلات را برطرف می کنند.
کلا در ارتودنسی دو نوع نگهدارنده وجود دارد: ثابت و متحرک
نگهدارنده ثابت ارتودنسی ، سیمی است که در مراحل پایانی درمان در پشت دندان ها چسبانده می شود.
این کار توسط متخصص دندانپزشکی ترمیمی و بوسیله مواد ترمیمی همرنگ دندان صورت می گیرد.
معمولا این نگهدارنده ها باید در تمام طول عمر بیمار پشت دندانها بمانند.
برای تمیز کردن آنها از نخ دندان مخصوص ارتودنسی (سوپرفلاس) استفاده می شود.
در حالیکه نگهدارنده ارتودنسی متحرک یک نوع دستگاه ارتودنسی متحرک است.
بنابراین مانند سایر انواع ارتودنسی متحرک ، بیمار می تواند آن را از روی دندان ها بردارد و دوباره قرار دهد.
شرایط نگهداری و مراقبت از نگهدارنده متحرک نیز مانند دستگاه ارتودنسی متحرک است.
مزایا و معایب نگهدارنده های ثابت ارتودنسی :
مزایای آن عبارتست از :
۱- نگهداری ساده و کاهش احتمال مشکلاتی مانند گم شدن یا شکستن
۲- دیده نشدن هنگام صحبت کردن یا خندیدن
۳- کاهش نیاز به همکاری بیمار در استفاده از نگهدارنده
عیب عمده آن ، احتمال شکستن در اثر مصرف غذاهای سفت است.
مسئولیت حفظ و مراقبت از نگهدارنده ثابت ارتودنسی بر عهده بیمار است.
بیمار باید مراقب باشد تا سیم نگهدارنده نشکند و در صورت شکستن بلافاصله به متخصص ترمیمی مراجعه نماید.
در صورتی که نگهدارنده ثابت آسیب ببیند و بیمار دیر مراجعه نماید دندان هایش جابه جا خواهند شد.
[/col] [/row]