عوارض مکیدن انگشت شست

اغلب افراد در سنین کودکی عادت مکیدن انگشت شست دارند.

این مساله در کودکان و هنگام خواب شایع تر بوده و  معمولا خودبخود متوقف می شود و عوارضی نخواهد داشت.

‎ بسیاری از کودکان، عادت مکیدن انگشت دست (بخصوص شست) را در سنین ۲ تا ۴ سالگی و با کمک والدین ترک می کنند .

بررسی ها نشان داده است که ترک این عادت تا سن پنج سالگی، منجر به هیچ آسیب جدی دندانی یا فکی نخواهد شد.

بنابراین والدین از مشاهده مکیدن انگشت شست در کودکان کم سن خود نگران نباشند.

وقتی مشکل رخ می دهد که عادت فوق بعد از ۵ سالگی کودک و همزمان با رویش دندان های دایمی ادامه یابد.

در این حالت می تواند باعث مشکلات و عوارض زیر در کودک شود:

دندان های پیشین (جلویی) فک بالا بیرون زده شده و بین آنها فاصله ایجاد می شود.

دندان های پیشین فک پایین به سمت داخل و مجاور زبان، به عقب متمایل می گردند.

قوس دندانی فک بالا تنگ می شود.

هنگامی که کودک دندان های خود را روی هم می گذارد، بین دندان های پیشین بالا و دندان های پیشین پایین فاصله و فضای غیر طبیعی ایجاد می گردد.

اگر کودک شما عادت مکیدن انگشت را پس از ۵ سالگی ترک نکرد، حتما با متخصص ارتودنسی مشورت کنید.

ممکن است متخصص ارتودنسی از دستگاه های خاصی برای کمک به ترک عادت نامطلوب استفاده کند.

موفقیت این دستگاه ها کاملا وابسته به همکاری کودک است.

اگر کودک تمایلی به ترک عادت مکیدن انگشت دست نداشته باشد، این دستگاه ها بی فایده خواهند بود.

گاهی نیاز به مشورت با روانپزشک کودکان و یا روانشناس هم وجود دارد.

‎منبع: انجمن ارتودنتیست‌های ایران