یکی از روش های جدید در درمان های ارتودنسی، به کار گیری مینی اسکرو MiniScrew یا ابزار تکیه گاه موقتی (Temporary Anchorage Device TAD) می باشد که کاربردهای روز افزونی در درمان های ارتودنسی ثابت به ویژه در بزرگسالان دارند.
مینی اسکرو چیست؟
ترجمه آن، پیچ بسیار کوچک است. در واقع مینی اسکرو ، پیچ ریزی است که داخل استخوان فک تعبیه شده و به صورت تکیه گاهی مطمئن برای حرکت دندانها به کار می رود. شاید بتوان آن را نوعی ایمپلنت بسیار کوچک یا مینی ایمپلنت (البته به شکل موقتی) محسوب کرد.
اجزای تشکیل دهنده
به منظور حرکت دادن دقیق دندان ها به سمت موقعیت مطلوب شان، بخش عمده این وسیله مانند لنگراز درون استخوان فک قرار گرفته و نوک یا سر آن بیرون از استخوان بوده و با کمک کش یا فنر به دندان ها متصل می شود.
اجزای تشکیل دهنده مینی اسکرو سه بخش است که عبارتند از:
1- قسمت سر مینی اسکرو که به منظور اتصال به دستگاه ارتودنسی روی دندان ها، ایجاد شده است.
2- قسمت گردن مینی اسکرو که به شکل زاویه دار است و درون لثه فرو می رود.
3- قسمت بدنه مینی اسکرو که بلندترین بخش آن بوده و برای افزایش ثبات و سطح تماس طراحی شده و در داخل استخوان فک پیچانده می گردد.
مزایا
نصب مینی اسکرو در دهان بسیار راحتو بدون درد (با کمک بی حسی موضعی) است. مینی اسکروها از جنسی هستند که با بدن تطابق خوبی دارند و در دهان بیمار به راحتی پذیرفته می شوند. هنگامی که قرار باشد پس از پایان درمان ، مینی اسکرو از دهان خارج گردد، بدون هیچ گونه دردی و به آسانی توسط پزشک شما از دهان خارج می گردد. همچنین هزینه مینی اسکرو بسیار مناسب تر از ایمپلنت است. بر خلاف ایمپلنت که به استخوان فک کاملا جوش می خورد و دایمی است، مینی اسکرو تنها در اسختوان فک به صورت موقت و به شکل مکانیکی قرار می گیرد.
معایب
این روش نقص یا عیب قابل توجهی ندارد ولی ممکن است به دلایل متعدد ، به تدریج لق شود. مهمترین علت لق شدن مینی اسکرو، کیفیت پایین استخوان بیمار و احتمالا پوکی یا ضعیف بودن استخوان در محل قراردادن مینی اسکرو است. عامل مهم دیگر بهداشت ضعیف دهان و دندان بیماریا مصرف دخانیات است که منجر به التهاب لثه و لق شدن مینی اسکرو می گردد.
با مراجعه به پزشک متخصص و همچنین انتخاب مینی اسکرو با طول و قطر مناسب و انتخاب محل و قرار دادن زاویه درست مینی اسکرو، احتمال لق شدن آن کاهش می یابد. در صورت لقی مینی اسکرو می توان آن را از دهان خارج نمود و در ناحیه دیگری تعبیه کرد.
مینی اسکرو در کجای دهان قرار می گیرد؟
با توجه به نوع مشکلات دندانی بیمار، مینی اسکروها می توانند در استخوان فک بالا یا پایین، استخوان کام، نواحی استخوانی در فواصل بین دندان ها و … قرار می گیرند.
کاربرد استفاده از آن در چه زمانی است؟
تشخیص این مساله بر عهده متخصص ارتودنسی است که در صورت صلاحدید، کاربرد مینی اسکرو را به شما پیشنهاد خواهد داد.
معمولا کاربرد آن در درمان های پیچیده ارتودنسی ثابت است، که با روش های معمول به نتیجه دلخواه نمی رسد.
چه زمانی بیمار نباید از مینی اسکرو استفاده کند؟
موارد عمده منع مصرف آن در بیماران با پوکی استخوان یا بهداشت ضعیف دهان و دندان است.
سوالات متداول
– مینی اسکرو ها چگونه نصب می شود؟
با یک بی حسی موضعی و توسط ابزار خاص ( مانند پیچ گوشتی) درون استخوان فک به آرامی پیچانده شده و کار گذاشته می شود که فرآیند بسیارراحت و آسانی است.
بعد از نصب آن و در مراجعه بعدی ارتودنسی از آنها به عنوان تکیه گاه استفاده شده و به آنها نیرو وارد می گردد.
– بعد از نصب مینی اسکرو نگهداری آن چگونه است؟
مینی اسکرو نگهداری خاصی احتیاج ندارد، اما باید به آرامی و دقت بسیار اطراف آن را مسواک کرد تا التهاب لثه ایجاد نشود. در چند روز اول بعد از نصب مینی اسکرو بهتر است از یک دهانشویه ضد میکروبی مانند کلرهگزیدین 0.2 % دوبار در روز استفاده شود.
ممکن است بعد از نصب مینی اسکرو در روزهای اول کمی لق به نظر برسد که امری عادی است و به تدریج سفت خواهد شد.
– آیا برداشتن مینی اسکرو درد دارد؟
مانند هر وسیله و دستگاه ارتودنسی دیگر، مینی اسکروها هم دائمی نیستند و اصولا بعد از درمان بیمار برداشته می شود. برای برداشتن مینی اسکرو اغلب نیازی به بی حسی موضعی نیست ولی اگر از برداشتن آن ترس، هراس یا درد داشته باشید، با بیحسی موضعی برداشته خواهد شد.
بافت لثه و حفره ریز استخوانی حاصل از مینی اسکرو، ظرف مدت کوتاهی بعد از برداشتن این پیچ کوچک ترمیم می شود و هیچ گونه ناراحتی خاصی برای بیمار ایجاد نخواهد کرد.
